<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
???????: پویان | 
دو شنبه 22 فروردين 1390
چگونه می توان فجایع موجود در اقیانوس ها و دریاهای آزاد را درک نمود؟
در سایه سرازیر شدن میلیون ها تن از انواع پسماندهای سمی و شیمیایی، پلاستیک، موادنفتی و انواع دیگر پسماندها، صید صنعتی ماهی، تخریب تپه های مرجانی و اسیدی شدن آب های این مناطق، امروزه اقیانوس ها و دریاهای آزاد، وضعیتی بسیار فاجعه آمیز و اسفبار یافته پیدا کرده اند.
در سایه سرازیر شدن میلیون ها تن از انواع پسماندهای سمی و شیمیایی، پلاستیک، موادنفتی و انواع دیگر پسماندها، صید صنعتی ماهی، تخریب تپه های مرجانی و اسیدی شدن آب های این مناطق، امروزه اقیانوس ها و دریاهای آزاد، وضعیتی بسیار فاجعه آمیز و اسفبار یافته پیدا کرده اند. هر چند به دلیل فقدان ارتباط نزدیک مردم با این اقیانوس های بزرگ و پیچیده و رمزآلود، بسیاری از ما تمایل داریم که هنوز هم تصاویر زیبای نمایش داده شده در شبکه های تلویزیونی را به عنوان واقعیت های موجود بپذیریم.
عموی من بیل از تجربه محاصره موج های عظیم، حس قرار گرفتن در ماشین لباسشویی، پر شدن دهان از آب های شور دریا و پر شدن جیب ها از شن های ساحلی، به عنوان یک احساس فراموش نشدنی یاد می کند. من هم از راه رفتن و نشستن در کنار ساحل، جایی که می توانم به خط افق و دوردست ها بنگرم، لذت می برم. ما در مورد این زمین آبی و بزرگ و پیچیده، اطلاعات کمی داریم. نگاهی به مشکلات زیست محیطی بی شمار به وجود آمده توسط انسان ها در جای جای این کره خاکی به ویژه در حوزه اقیانوس های بزرگ و پیچیده، بسیار تکان دهنده است. هر چند ما فجایع به وجود آمده در دریاها را عموماً نادیده می گیریم.
من مطالعات خود را در مورد آسیب پذیری اقیانوس ها و دریاهای آزاد، سال ها پیش آغاز کردم. در سال ۲۰۰۳ میلادی، مجله معتبر Nature گزارش نمود که با توجه به گسترش روش های صید صنعتی ماهی، تنها ۱۰ % ماهی های بزرگ اقیانوس ها همچنان باقی مانده اند. به این مشکلات باید آلودگی آب های آزاد به فلز سمی و خطرناک جیوه، ایجاد مناطق مرده دریایی، تخریب سواحل و تپه های مرجانی و اسیدی شدن این نواحی را بیافزاییم. بدین ترتیب، وضعیت این اقیانوس ها حتی بسیار بدتر از دریاچه های سایر مناطق دنیاست.
ما باید به این سؤال پاسخ دهیم که چرا با مشاهده این وضعیت فاجعه آمیز، انسان ها وحشت زده نمی شوند؟ یک پاسخ این است که مشکلات مربوط به اقیانوس ها به سختی قابل مشاهده اند. تغییر رنگ آب های پیرامون ساحل نیز به سختی قابل تشخیص می باشد. ما به دلیل ناتوانی در مشاهده کف دریا، هیچ درک دقیقی از ابعاد این فجایع نداریم. در مقابل، با مشاهده کمترین تغییر در مقدار گرد و غبار و دود موجود در هوای شهرهایمان، ما می توانیم به مقایسه شرایط یک روز با روزهای دیگر بپردازیم. دلیلی فراتر از این موارد، این است که اصولاً انسان ها موجوداتی هستند که در خشکی زندگی می کنند و درک ما از اقیانوس ها هم وابسته به تصاویری است که از طریق شبکه تلویزیونی Discovery و نه تجارب واقعی به دست می آید. با وجود همه آمارها و گزارش های منتشر شده در رسانه ها و روزنامه های دنیا، گویی ما همچنان دوست داریم که تصاویر جذاب پخش شده از اعماق اقیانوس ها که ماهی های رنگارنگ زیبا در آنها در حال حرکت هستند را به عنوان واقعیت بپذیریم. زمین خاکی عمیقاً در روح ما خانه کرده است. در اعماق فرهنگ و تاریخ ما نیز این حس وجود دارد. حتی در اکتشافات دریایی هم، اکتشاف گران به دنبال خشکی بودند. پارک های ملی آمریکا نیز عموماً یادآور پارک های جنگی و نه مناطق دریایی و جزیره ای است. اخیراً نیز میلیون ها مصرف کننده نگران در مورد سلامت خود و محیط زیست، در هنگام خرید خود، به مکان تولید درج شده بر محصولات خریداری شده توجه می کنند. برچسب های نصب شده بر روی گوشت، سبزیجات و مواد لبنیاتی نشان می دهد که منافع خرید این کالاهای طبیعی، نصیب چه کسانی می گردد. اما در مورد غذاهای دریایی چطور؟ آیا ما می توانیم روابطی دوستانه با اقیانوس هایمان هم برقرار کنیم؟
مطمئناً درک چگونگی تولید یک قوطی ماهی تن و استفاده از روش های پایدار و یا مخرب در تهیه آن، بسیار مشکل است. ولی هنوز هم به گونه ای رمزآلود، این اقیانوس های آرام و دوست داشتنی اما پر درد و آلوده، تداوم زندگی ما بر روی سیاره زمین را تضمین می کنند. سیلویا ایرل یکی از متخصصان برجسته در حوزه زیست شناسی دریایی می گوید: «بدون وجود اقیانوس ها، زندگی بر روی زمین، دیگر ممکن نخواهد بود. آیا ما در مورد سلامت اقیانوس ها اصولاً نگران هستیم؟ و آیا تداوم حیات از اولویت های اساسی برای ما برخوردار است؟»
همه کارشناسان علوم دریایی بر این نکته اتفاق نظر دارند که سلامت اقیانوس ها بر زندگی ما تأثیرات شگرفی می گذارد، درست همان طور که سلامت مزارع و جنگل ها بر جنبه های مختلف حیات ما مؤثر هستند. هر چند در وهله اول، شاید بسیاری از ما نتوانیم این ارتباط موجود را به خوبی درک کنیم. بی تردید، آینده اقیانوس ها، به فهم و قدرت ما وابسته است. همان طور که پس از درک اهمیت و تأثیرات سوء ناشی از سوراخ شدن لایه ازون، اقدامات و طرح های پیشگیرانه زیادی انجام گردید، حفظ و حراست از اقیانوس ها، این گنجینه های ارزشمند و زیبای طبیعی، نیازمند فهم دقیق تر ارتباطات موجود و تلاش بیش از پیش ماست.
اگر ما بحران های موجود در عرصه اقیانوس ها را به درستی درک نکنیم، همه تلاش های دیگر زیست محیطی ما نیز بی نتیجه خواهد ماند. بنابر این، در کنار تلاش های انجام شده برای حفظ زمین، حفاظت و نگهداری از ذخایر ارزشمند اقیانوس ها هم باید در کانون توجه رهبران ما قرار گیرد، چرا که امروزه همه خشکی های ما در محاصره این اکوسیستم های آبی واقع شده است.
در سایه سرازیر شدن میلیون ها تن از انواع پسماندهای سمی و شیمیایی، پلاستیک، موادنفتی و انواع دیگر پسماندها، صید صنعتی ماهی، تخریب تپه های مرجانی و اسیدی شدن آب های این مناطق، امروزه اقیانوس ها و دریاهای آزاد، وضعیتی بسیار فاجعه آمیز و اسفبار یافته پیدا کرده اند. هر چند به دلیل فقدان ارتباط نزدیک مردم با این اقیانوس های بزرگ و پیچیده و رمزآلود، بسیاری از ما تمایل داریم که هنوز هم تصاویر زیبای نمایش داده شده در شبکه های تلویزیونی را به عنوان واقعیت های موجود بپذیریم.
عموی من بیل از تجربه محاصره موج های عظیم، حس قرار گرفتن در ماشین لباسشویی، پر شدن دهان از آب های شور دریا و پر شدن جیب ها از شن های ساحلی، به عنوان یک احساس فراموش نشدنی یاد می کند. من هم از راه رفتن و نشستن در کنار ساحل، جایی که می توانم به خط افق و دوردست ها بنگرم، لذت می برم. ما در مورد این زمین آبی و بزرگ و پیچیده، اطلاعات کمی داریم. نگاهی به مشکلات زیست محیطی بی شمار به وجود آمده توسط انسان ها در جای جای این کره خاکی به ویژه در حوزه اقیانوس های بزرگ و پیچیده، بسیار تکان دهنده است. هر چند ما فجایع به وجود آمده در دریاها را عموماً نادیده می گیریم.
من مطالعات خود را در مورد آسیب پذیری اقیانوس ها و دریاهای آزاد، سال ها پیش آغاز کردم. در سال ۲۰۰۳ میلادی، مجله معتبر Nature گزارش نمود که با توجه به گسترش روش های صید صنعتی ماهی، تنها ۱۰ % ماهی های بزرگ اقیانوس ها همچنان باقی مانده اند. به این مشکلات باید آلودگی آب های آزاد به فلز سمی و خطرناک جیوه، ایجاد مناطق مرده دریایی، تخریب سواحل و تپه های مرجانی و اسیدی شدن این نواحی را بیافزاییم. بدین ترتیب، وضعیت این اقیانوس ها حتی بسیار بدتر از دریاچه های سایر مناطق دنیاست.
ما باید به این سؤال پاسخ دهیم که چرا با مشاهده این وضعیت فاجعه آمیز، انسان ها وحشت زده نمی شوند؟ یک پاسخ این است که مشکلات مربوط به اقیانوس ها به سختی قابل مشاهده اند. تغییر رنگ آب های پیرامون ساحل نیز به سختی قابل تشخیص می باشد. ما به دلیل ناتوانی در مشاهده کف دریا، هیچ درک دقیقی از ابعاد این فجایع نداریم. در مقابل، با مشاهده کمترین تغییر در مقدار گرد و غبار و دود موجود در هوای شهرهایمان، ما می توانیم به مقایسه شرایط یک روز با روزهای دیگر بپردازیم. دلیلی فراتر از این موارد، این است که اصولاً انسان ها موجوداتی هستند که در خشکی زندگی می کنند و درک ما از اقیانوس ها هم وابسته به تصاویری است که از طریق شبکه تلویزیونی Discovery و نه تجارب واقعی به دست می آید. با وجود همه آمارها و گزارش های منتشر شده در رسانه ها و روزنامه های دنیا، گویی ما همچنان دوست داریم که تصاویر جذاب پخش شده از اعماق اقیانوس ها که ماهی های رنگارنگ زیبا در آنها در حال حرکت هستند را به عنوان واقعیت بپذیریم. زمین خاکی عمیقاً در روح ما خانه کرده است. در اعماق فرهنگ و تاریخ ما نیز این حس وجود دارد. حتی در اکتشافات دریایی هم، اکتشاف گران به دنبال خشکی بودند. پارک های ملی آمریکا نیز عموماً یادآور پارک های جنگی و نه مناطق دریایی و جزیره ای است. اخیراً نیز میلیون ها مصرف کننده نگران در مورد سلامت خود و محیط زیست، در هنگام خرید خود، به مکان تولید درج شده بر محصولات خریداری شده توجه می کنند. برچسب های نصب شده بر روی گوشت، سبزیجات و مواد لبنیاتی نشان می دهد که منافع خرید این کالاهای طبیعی، نصیب چه کسانی می گردد. اما در مورد غذاهای دریایی چطور؟ آیا ما می توانیم روابطی دوستانه با اقیانوس هایمان هم برقرار کنیم؟
مطمئناً درک چگونگی تولید یک قوطی ماهی تن و استفاده از روش های پایدار و یا مخرب در تهیه آن، بسیار مشکل است. ولی هنوز هم به گونه ای رمزآلود، این اقیانوس های آرام و دوست داشتنی اما پر درد و آلوده، تداوم زندگی ما بر روی سیاره زمین را تضمین می کنند. سیلویا ایرل یکی از متخصصان برجسته در حوزه زیست شناسی دریایی می گوید: «بدون وجود اقیانوس ها، زندگی بر روی زمین، دیگر ممکن نخواهد بود. آیا ما در مورد سلامت اقیانوس ها اصولاً نگران هستیم؟ و آیا تداوم حیات از اولویت های اساسی برای ما برخوردار است؟»
همه کارشناسان علوم دریایی بر این نکته اتفاق نظر دارند که سلامت اقیانوس ها بر زندگی ما تأثیرات شگرفی می گذارد، درست همان طور که سلامت مزارع و جنگل ها بر جنبه های مختلف حیات ما مؤثر هستند. هر چند در وهله اول، شاید بسیاری از ما نتوانیم این ارتباط موجود را به خوبی درک کنیم. بی تردید، آینده اقیانوس ها، به فهم و قدرت ما وابسته است. همان طور که پس از درک اهمیت و تأثیرات سوء ناشی از سوراخ شدن لایه ازون، اقدامات و طرح های پیشگیرانه زیادی انجام گردید، حفظ و حراست از اقیانوس ها، این گنجینه های ارزشمند و زیبای طبیعی، نیازمند فهم دقیق تر ارتباطات موجود و تلاش بیش از پیش ماست.
اگر ما بحران های موجود در عرصه اقیانوس ها را به درستی درک نکنیم، همه تلاش های دیگر زیست محیطی ما نیز بی نتیجه خواهد ماند. بنابر این، در کنار تلاش های انجام شده برای حفظ زمین، حفاظت و نگهداری از ذخایر ارزشمند اقیانوس ها هم باید در کانون توجه رهبران ما قرار گیرد، چرا که امروزه همه خشکی های ما در محاصره این اکوسیستم های آبی واقع شده است.
نظرات شما عزیزان:
????????: فجایع اقیانوسها و دریاها, ,
